Emoties wat een gedoe!

Emoties wat een gedoe!

• Wat zeggen emoties over jou?
• En zijn dat dan negatieve of positieve emoties?
• Kosten ze je veel of weinig energie?

Er zijn emoties waarover we geleerd hebben dat we die emoties eigenlijk niet mogen hebben. Dan denk ik aan spijt, jaloezie, heimwee etc. we noemen dat dan ongewenste emoties. Deze emoties die net als alle emoties spontaan in je opkomen worden gezien als ongewenst, kinderachtig, ongepast of wat dan ook. Het gevolg is dat je je anders gaat gedragen en doet of je deze emotie niet hebt. Je voelt je dan rot.

• Maar is dat wel slim?
• Kun je er wat aan veranderen dan?

Kijk ik ga er van uit dat elke emotie je iets wil vertellen en misschien wel een belangrijke bijdrage leveren aan jouw zoektocht naar geluk. Gewoon helemaal alleen voor jou, want wat:

• voor gevoel geeft de emotie?
• zegt dat over jou?
• wil je ermee?

Nu zijn er emoties die betrekking hebben op vroeger, vaak gaat het om pijn die je had en of nog hebt. Het enige waar we naartoe terug willen, is het gevoel dat die omstandigheden bij ons oproepen: we willen ons veilig voelen, geborgen, geliefd en thuis. We willen ons welkom voelen in ons eigen leven. Andere emoties gaan echter over het heden en wellicht kun je daar wat mee voor je toekomst! Nu zeg ik altijd bouw aan je toekomst en dit is ook zo’n onderwerp waar je toch even bij stil zou moeten staan. Al is het maar om te ontdekken dat je geen last hebt van je emoties. 

• Hoe kijk jij tegen vroeger aan?
• Verlang je er naar terug en waarom dan.
• Wat is het dat je nu vandaag dan mist?

Probeer eens of het lukt om zo’n emotie te zien als een bron van informatie. Je gaat dan namelijk zien waar je blijkbaar nu behoefte aan hebt. Vaak is het iets wat je zelf wilt kunnen en of hebben.

Oordelen en veroordelen

Je denkt dat je tolerant bent, niet echt een criticus te noemen en dan ineens… Oeps daar heb je vooroordelen in gedachten die over de anderen gaan! Je zegt het niet hardop want je wilt niemand kwetsen maar toch het is er. Gelukkig zou ik zeggen want daarmee laat je zien dat je mens bent.

Wat we niet accepteren in onszelf veroordelen we in een ander, las ik laatst. Eigenlijk zegt het iets over jou. Je wilt dat wat de ander voor elkaar krijgt. Echter als je veel kritiek hebt ligt dat even wat anders. Hier beoordeel jij de ander en zegt a.h.w. dat hij / zij niet goed genoeg is. De vraag is echter; wie vindt jou nu werkelijk niet goed genoeg?

• Waar ben jij altijd kritisch over?
• uiterlijkheden zoals gewicht of kleding?
• Of je bent kritisch over gedrag. Assertiviteit bijvoorbeeld, hoe zelfverzekerd iemand is of hoeveel ruimte de persoon inneemt in een groep.

Veel kritiek hebben op anderen zegt eigenlijk dat je heel onzeker bent. Dat wat je niet accepteert in jezelf. Daarachter kan zich namelijk mooi je eigen uitdaging verschuilen om te accepteren dat je dat misschien zelf niet zo goed kan of doet. Dat je nog niet zo perfect, succesvol, zelfverzekerd of … bent als je zou willen zijn.

Eigenlijk is kritiek gewoon lekker veilig. Een slimme afleidingsmanoeuvre: je kijkt naar de ander zodat je niet naar jezelf hoeft te kijken. Anders zou je namelijk voelen dat je dezelfde kritiek, hetzelfde oordeel ook over jezelf hebt. En kritiek op jezelf voelt niet zo fijn natuurlijk. Hoe zou het zijn als je met compassie naar de fouten van een ander èn die van jezelf kon kijken? Dat je begrip hebt voor de imperfecties en er liefdevol naar kunt kijken omdat ze nu eenmaal niets zeggen over je innerlijk. Want laten we wel wezen, perfect zijn we allemaal niet. En gelukkig maar

Emoties maken je bewust van een vraag die je jezelf misschien zelden stelt:

• Hoe zou je willen dat je leven is?
• Wat is je diepste wens?
• Waarover gaat jouw verlangen?

Vragen die je verlangen duidelijker maken

Sommige vragen worden je zó weinig gesteld, dat je bijna vergeet erover na te denken. En wanneer iemand het dan toch aan je vraagt, voelt het alsof hij te dichtbij komt. Een dergelijk vraag is bijvoorbeeld: Waar verlang je werkelijk naar? Heb jij dan direct een antwoord klaar? Of moet je daar heel hard over nadenken?

Wanneer je van jezelf weet waar je naar verlangd ben je bereid om meer te oefenen, te doen, te proberen om het te laten slagen

Jammer genoeg leren we al op jonge leeftijd een paar onhandige dingen hierover. Zo had ik op school regelmatig last van de gedacht waarom ik dit alles moest leren? Voor wie of wat? Wat zou ik er dan later mee doen? Dus welk einddoel hoort hierbij? Dat is mij niet geleerd in die tijd. Nooit word je gevraagd: wat wil je eigenlijk met je leven? Waar word je gelukkig van? Is het wel logisch om te gaan studeren? Er wordt geen koppeling gelegd.

Nu denk je vast ja maar… we leren voor een beroep en verdienen daar geld mee om van te leven. Ja en? Hoeveel mensen hebben een baan in waarvoor ze geleerd hebben? Weet jij het getal van mensen die helemaal geen werk krijgen? En dan heb ik het nog niet over de hoeveelheid banen die verdwijnen zonder dat er een alternatief voor komt.

Het leren is mogelijk een voorwaarde maar geen garantie op werk, geld etc. Volgens mij is het veel belangrijker te kijken wat werkelijk bij jou past, wat jij echt wilt met je leven! En dan daar mee verder door deze gedachten te voeden al dan niet met studeren.

Dus waar verlang jij naar? En onderzoek hoe je dit kunt behalen! Een oplossing ontstaat pas als je ziet wat je einddoel is. Als je de vorm loslaat, liggen vele wegen voor je open.

Hoe ontdek je jouw echte verlangen?

Stel jezelf deze drie vragen. Wat wil jij:

1. in je leven graag ervaren?
2. graag leren?
3. graag voor een ander betekenen?

Neem de tijd om zoveel mogelijk antwoorden te bedenken en op te schrijven, en hang ze als je to-do lijst op. Dáár verlang je naar. Want in die drie elementen (ervaring, groei en betekenis) zit uiteindelijk je geluk.

Helpt dit artikel je verder? Laat het mij weten door hieronder een reactie achter te laten! DEEL het dan s.v.p. met jouw netwerk, door op de Tweet, Like en  Share knoppen te klikken, zodat ook de mensen in jouw netwerk ervan kunnen profiteren.

Bouw aan je toekomst!

Groet, Anje